ehsanakaberi1329

المللی، که قبلاً يک سانحه فجيع هستهnot;ای و زله در بازار بورس را رقم زده است، از زندان آزاد می شود. او در اين مأموريت بايد با دستيار بدبينی به نام کارول بارت (ديويس)، همکلاسی سابقش، چن داوای (با بازی حسی که بينشان وجود دارد. به جز آليسون جانی (در نقش مادر بيانکا) و کن جئونگ، بقيه بازيگران، هنرپيشهnot;های جوان در دامنه سنی بين ۱۷ تا ۲۶ سال هستند. بهترينشان همين می ويتمن است که بيشتر او را به خاطر

ماجرا پرداخته نشده. شخصیت ها از همان ابتدا در دام عشق گرفتارند و جذابیت روایت از جایگاه نا متعارفشان و موانعی که راهشان را سد می کند حاصل می شود. در فیلم مورد بحث دو داستان عاشقانه به شکل موازی روایت می شوند. داستان اول ارتباط عاطفی بین دختر و پسری را دنبال می کند که در یک گروه تبه کاری فعال هستند. ارتباطشان روی کاغذ شکل گرفته و هیچوقت فرصت مکالمه با هم را نداشته اند. اما دختر که چند بار تصادفی پسر را دیده به او دل بسته و این دل بستگی را با تمیز کردن پنهانی خانه ی پسر نشان می دهد. ( واکنشی که بر گرفته از ابراز علاقه های دختر عاشق پیشه ی فیلم چانگ کینگ اکسپرس است ) این دو در این حرفه ی غیر قانونی با هم شریک اند و قانون شراکت داشتن هرگونه ارتباط عاطفی را منع می کند. در نتیجه پسر به علاقه شریک خود واکنش نشان می دهد و با فرستادن یک ترانه به عنوان نشانه او را به انتظار دعوت می کند. در تمام مدت زمان این جدایی دوربین ونگ کاروای مشغول ثبت سخنان پیشخدمتی ست که با دو آهنگ شناخته می شودmdash; 'California Dreamin ماماس اند پاپاس، و بازخوانی کانتونی [كانتون ، درچين] از Dreams کِرَن بِریز توسط خواننده ای به نام فِی وونگmdash;که وقتی مشغول کار است او را همراهی می کنند. در حالیکه تفاوت بین استراتژی حداقل استmdash;در لحظات مختلف هر دو بازیگر با صدای ضبط شده ی خودشان یا لب می زنند یا می رقصندmdash; تفاوت بین ترسیمِ گدار و وونگ از شخصیت زن بسیار زیاد است. شخصیت گویا در خودپرستی و تهی گری اش هیولاوار است. از طرف دیگر، وونگ همان اندازه با پیشخدمت ِ فِی وونگ همدل است که با پلیس هایی که کانه شیرو و لونگ نقششان را بازی می کنند. در آسیا فیلم ناکام نماند، جوایز فیلمِ هنگ کنگ را درو کرد و در گیشه هم بسیار موفق بود. هرچند در آمریکا، درمجموع ناامیدکننده بود، شاید به این خاطر که میراماکس، که پخش چانکینگ اکسپرس را به عنوان عرضه ای از کمپانیِ رولینگ تاندرِ کوئنتین تارانتینو به عهده گرفت، سردرگم بود که فیلم را به عنوان هستیم که در آنها داک طی تحقیقات خود یا زمین می خورد و یا او را نقش زمین می کنند. با تمام این تفاسیر، "فساد ذاتی" کمدی را بدون نشان دادن مستقیم قسمت خنده دار کار ارایه داده است. نمونه دیگری در فیلم هست که نشان می دهد اندرسون و فینکس سعی کرده اند با همکاری یکدیگر - و با الهام از فیلم "استاد"- حس و حالی غیر قابل پیش بینی را ایجاد می کنند. این همکاری البته بی نقص نیست: فساد ذاتی به حد و حدود فیلم هایی که به آنها اشاره می کند نمی رسد. اما فیلم با تمام این نقص ها باز هم دیدنی است. فیلم به جز اتفاقاتی که در درونش می افتد سعی دارد در مورد ایده هایی بزرگ تر هم صحبت کند. همانطور که "خون به پا خواهد شد" به آسیب های سیستم سرمایه داری می پرداخت و "استاد" از خطرات فرقه و مذهب سخن به میان می آورد، فساد ذاتی هم در مورد دوره ای به خصوص در تاریخ آمریکا حرف هایی برای گفتن دارد. با اشاراتی به خانواده منسون ها و راهپیمایی های ضد نیکسون طرف هستیم اما واکنشی کمرنگ در داستان داشتند. به هر حال نمیتوان ازتصویر برداری زیبای فیلم چشم پوشی کرد. ترانه های فیلم را هم به شخصه دوست داشتم. برای چنین موضوعی باید به ترانه ها و نحوه ی اجرای آنها دقت داشت، که به لطف میکس صدای خوب ، برادران کوئن اجرای خوبی در این مورد داشتند. در کل فیلم زیبایی بود. ولی یک شاهکار فوق العاده نبود. درون لوئین دیویس داستان زندگی یه فرد معمولیه.کسی که به قول خودش نمیخواد مثل پدرش "فقط وجود داشته باشه" اما با وجود ادعاش نه استعداد خارقالعاده داره و نه تلاش چشمگیری میکنه که از مرحله صرفا "وجود داشتن"بالاتر بره و در نهایت همون آدم معمولی میمونه.از این نظر فیلم بسیار غمگینیه.چنین موضوعی میتونست تبدیل به یه اثر اشک درآر و پر از صحنه های احساسی بشه اما برادران کوئن طنز تلخ و گزنده رو برای شیوه روایت اثرشون انتخاب کردن که موجب تاثیرگزاری بیشتر فیلم هم شده.به واقع این فیلم یکی از بهترین نمونه های طنز تلخه . یکی از مهم ترین نکات فیلم